علی‌اکبر سعیدی سیرجانی، ادیب، پژوهشگر و نویسنده ایرانی در تاریخ بیست آذر
ماه سال ۱۳۱۰ در سیرجان متولد شد. پس از تحصیل در دوره دبستان در زادگاهش
در سال ۱۳۲۷ برای ادامه تحصیل وارد دانشسرای مقدماتی کرمان شد. در سال ۱۳۳۰
برای تحصیل در رشته فلسفه به دانشگاه تهران رفت و همزمان با پایان یافتن
تحصیلش پدر خود را از دست داد. بعد از چند سال تدریس در مناطق سیرجان و بم
به تهران رفت و نخستین همکاری‌های خود را با دکتر معین برای لغت نامه دهخدا
آغاز کرد. وی از سال ۴۴ تا ۵۷ با بنیاد فرهنگ ایران همکاری داشت و واژگان
قسمت حرف میم از لغت نامه را بر عهده داشت.[۲] وی با ارائه مقالات فرهنگی
در مجلاتی چون نگین و بامشاد به نقد حکومت وقت و جمهوری اسلامی می‌پرداخت.
مجموعه مقالات او در کتاب‌هایی با عناوین شیخ صنعان، در آستین مرقع و ای
کوتاه آستینان به چاپ رسید که بعدها ممنوع شدند. کتاب‌های او در حکومت
جمهوری اسلامی به جز معدودی در شمار کتاب‌های ضاله (گمراه کننده)
درآمده‌اند و ممنوع‌الطبع می‌باشند.
سعیدی سیرجانی پس از انقلاب با انتقادهای خود از حکومت مغضوب حاکمان ایران
شد و بیش از پیش با نامه‌هایی که به رهبر ایران می‌نوشت مغضوب واقع شد
تاجایی که حکم ارتداد وی را در پی داشت؛ و سرانجام آنچنان که خود انتظار
داشت توسط حکومت به طور مرموزی از دنیا رفت...
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
